Metoda ta posiada niektóre wspólne elementy z technikami wg Kaltenborna, Maitlanda oraz Positional Release Techniques.

Koncepcja Mulligana zakłada:

• całkowita bezbolesność podczas stosowania technik kinezyterapeutycznych
• funkcjonalne obciążenie powierzchni stawowych siłą grawitacji
• łączenie ruchu biernego, mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie
• stosowanie docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu
• wykonanie odpowiedniej liczby powtórzeń wyżej wymienionej procedury terapeutycznej
• zadanie ćwiczeń indywidualnie dobranych dla danego pacjenta

Techniki terapeutyczne połączone z ruchem dają możliwość stosowania ich u pacjentów przebywających na oddziałach szpitalnych jak i leczonych w trybie ambulatoryjnym. Wyposażają pacjenta w niezbędne informacje dotyczące postępowania w okresie zaostrzenia choroby, wykonywania czynności dnia codziennego w sposób nieprowokujący wystąpienia objawów. Przygotowują do profilaktyki nawrotów choroby oraz przejęcia części odpowiedzialności za proces leczenia.
Atutem koncepcji Mulligana jest bezbolesność wykonywania terapii, co zapewnia komfort i bezpieczeństwo zarówno pacjenta jak i terapeuty, oraz stosowanie pozycji obciążenia ciężarem ciała bez uzyskiwania chwilowego odciążenia, co zwykle łagodzi objawy i występuje w innych metodach manualnych. Pacjent nie jest biernie poddawany terapii, lecz aktywnie w niej uczestniczy.

Zastosowanie:

• dotyczy to pacjentów z problemami zarówno w stawach obwodowych jak i stawach kręgosłupa.
• opiera się na wielu różnorodnych technikach,  m.in. techniki przeciwdziałające bólowi głowy,
• dysfunkcje w obrębie stawów obwodowych i z chorobą krążka międzykręgowego,
• łokieć tenisisty, golfisty
• hipomobilność u osób starszych
• ból